"Bez pogodnego, szczęśliwego dzieciństwa całe życie jest kalekie"

Historia ośrodka jest nierozerwalnie związana z historią wsi Borzęciczki, w której się znajduje. Otóż pierwsze pisane wiadomości o tejże wsi, wówczas noszącej nazwę Borzeniczki pochodzą z roku 1466, kiedy część posiadłości była w rękach Jana Unisławskiego. W wieku XVI, XVII i XVIII często zmieniała właścicieli, aż do roku 1865, kiedy to ówczesny dzierżawca – Juliusz Stanisław Radoliński sprzedał Borzęciczki pruskiemu księciu Stolberg z Wernigerode. Około roku 1870 na fundamentach dawnego zamku został wzniesiony eklektyczny pałac (wg niektórych przewodników neorenesans niemiecki) z mieszkalnym poddaszem krytym blachą. Znajdujący się na dachu pałacu metalowy proporczyk z datą 1898r. wskazuje, że dokonano wtenczas przebudowy obiektu i dobudowano wieżę. Następnie całość pokryto dachówką. Dwa lata wcześniej, na południowy zachód od pałacu, na terenie parku został wybudowany budynek zarządcy, a w jego sąsiedztwie umiejscowiono budynek biura zarządcy, który jest obecnie wykorzystywany przez Szkołę Podstawową
w Borzęciczkach. Wieś pozostawała we władaniu Stolbergów aż do roku 1945, kiedy to w wyniku ofensywy wojsk radzieckich pałac opuścił, ratując się ucieczką ostatni właściciel.

      Po wojnie majątek Stolbergów uległ parcelacji. W Borzęciczkach utworzono Rolniczą Spółdzielnię Produkcyjną, a w pałacu mieściły się kolejno: Uniwersytet Ludowy im. Wincentego Witosa, Państwowy Ośrodek Szkolenia Kadr Spółdzielczości Produkcyjnej, 3-letnia Szkoła Pracy Społecznej.

       25 marca 1960 r. decyzją Ministerstwa Oświaty i Wychowania utworzono w Borzęciczkach Państwowy zakład Wychowawczy dla dzieci upośledzonych umysłowo. 9 czerwca 1960 r. Kuratorium Oświaty i Wychowania w Poznaniu powierzyło pełnienie obowiązków organizatora zakładu jego pierwszemu dyrektorowi – Czesławowi Ziętkowi. Wiele starań i trudu włożył dyr. Ziętek
w dopilnowanie sprawnego przebiegu remontów i porządne wykonanie robót. Starania te uwieńczone zostały sukcesem i 31 sierpnia 1961 r. częściowo oddano obiekt do użytku. 11 września 1961 r. odbyło się pierwsze posiedzenie rady pedagogicznej, a 12 września przybył do placówki pierwszy wychowanek.
W 1962 r. nadzór i opiekę nad zakładem przejął Wydział Oświaty i Kultury
w Krotoszynie.

        Pierwsze lata pracy placówki były trudnym okresem tworzenia spójnej społeczności uczniowskiej i pracowniczej, tworzenia tożsamości, wypracowania dobrych form pracy, zwyczajów, obrzędów i tradycji. Dzięki fachowej wiedzy, wspaniałym umiejętnościom, zaangażowaniu, determinacji i oddaniu całej kadry pedagogicznej efekty były szybko widoczne. Zakład uznano za wiodący
w województwie w obszarze metody ośrodków pracy, wychowania plastycznego, czystości i hieny pracy. Osobą, która wspierała dyrektora Ziętka
w wysiłkach organizacyjnych, a zarazem pierwszą nauczycielką i wzorem dla całego grona pedagogicznego była jego żona – Helena Ziętek.

        Od lutego 1967 r., po odejściu państwa Ziętków, funkcję dyrektora zakładu objął dotychczasowy kierownik internatu – Zbigniew Klinkosz. Jako młody pedagog, pełen energii i zapału godnie kontynuował dzieło swego poprzednika, utrzymał wysoki poziom pracy dydaktyczno-wychowawczej i rozwijał placówkę.

        W pierwszych latach swego istnienia zakład składał się tylko z klas początkowych i internatu, z czasem systematycznie, w miarę potrzeb organizowane były klasy odpowiadające dalszej edukacji. W 1975 r. powołano pełną, 8-klasową szkołę specjalną. W 1976 r. szkołę ukończyli pierwsi absolwenci VIII klasy. W tym też roku utworzono pierwszy oddział szkoły życia dla dzieci głębiej upośledzonych.

         27 września 1984 r. decyzją Kuratora Oświaty i Wychowania placówce nadano nazwę – Specjalny Ośrodek Szkolno- Wychowawczy.  

        24–letni okres kadencji dyr. Z. Klinkosza to lata wspaniałego rozwoju placówki, wysokiego poziomu pracy i wielu osiągnięć. W tym czasie powstało tu i rozwinęło swoją działalność wiele organizacji dziecięcych. Wspaniały klimat stworzony dla pracy drużyn Nieprzetartego Szlaku, ogromne zaangażowanie w pracę harcerską i stosowanie w pracy pedagogicznej metod harcerskich był wizytówką ówczesnego ośrodka, który szczycił się wieloma sukcesami wychowawczymi i dydaktycznymi.

        Kolejne lata funkcjonowania placówki, pod przewodnictwem dyrektor Danuty Pietrowskiej (1991-2000) charakteryzował dalszy rozwój, doskonalenie metod pracy, nawiązywanie współpracy i przyjaźni, wdrażanie idei integracji, ale także okres trudnej codziennej pracy w szczególnym czasie transformacji ustrojowej i ciągłych zmian w systemie oświaty. To czas, w którym wielu pracowników uzupełniało wykształcenie, zdobywało dodatkowe kwalifikacje, doskonaliło umiejętności i wiedzę na kursach i szkoleniach. Bardzo pomocna
w tym względzie okazała się być współpraca z pracownikami naukowymi Uniwersytetu im. A Mickiewicza w Poznaniu, a w szczególności z prof. dr hab. Władysławem Dykcikiem, jednym z pierwszych nauczycieli ośrodka. Pomimo wielu trudności i dzięki współpracy z przyjaciółmi z Holandii rozwijała się baza placówki - odremontowany został blok sanitarno-higieniczny i pralnia, a także powstała sala zabaw na zaadoptowanym w tym celu strychu, wyremontowano kuchnię i blok żywieniowy.  

        W XXI wiek Ośrodek wszedł pod kierownictwem dyr. Barbary Zakrzewskiej, która wcześniej przez wiele lat pełniła funkcję kierownika internatu i zastępcy dyrektora ośrodka.  

      10 października 2002 r. nadano placówce imię Janusza Korczaka, a po roku od tego wydarzenia odbyła się uroczystość odsłonięcia pomnika naszego patrona. Lata 2002-2003 zapiszą się ponadto w historii ośrodka znaczącymi wydarzeniami, jakimi były m.in.:

- otwarcie Szkoły Przysposabiającej do Pracy dla uczniów z głębszą niepełnosprawnością (2002),

- sukcesy wychowanków placówki na Światowych Igrzyskach Olimpiad Specjalnych w Irlandii: II miejsce Pawła w pływaniu i IV miejsce piłkarzy (2003),

- podpisanie umowy o współpracy z holenderską szkołą Michaël College
z Prinsenbeek koło Bredy (2003), uczestnikiem corocznych - od 2001 r. tygodniowych praktyk w ośrodku,

- zmiana ogrzewania na gazowe (2002/2003),

- odmalowanie pałacu od strony zachodniej, remont pomieszczeń biurowych, hollu górnego i dolnego (2003), auli oraz iglicy wieży pałacowej.

        Kolejne lata funkcjonowania placówki obfitowały w niezliczoną ilość wydarzeń, uroczystości, sukcesów, których nie sposób wszystkich wymienić. Należy wspomnieć jednak te, których ranga wyrosła poza mury naszego pałacu
i dzięki którym placówka zdobyła uznanie i rozgłos:

- coroczna (od 2003 r.) organizacja międzyszkolnego konkursu dla gimnazjów „Podróżujemy po Europie”,

- udział w aukcjach na rzecz chorych dzieci i osób starszych jako wynik współpracy Polskiego Stowarzyszenia im. J. Korczaka z fundacją Haliny Sroczyńskiej, aukcje obrazów naszych wychowanków, wystawa objazdowa „Kolorowy Świat” z okazji Europejskiego Roku Niepełnosprawnych po miastach w Polsce (m.in.: Kraków, Opole, Gdańsk) i poza granicami kraju (m.in.:, Holandia, Izrael),

- współpraca ze szkołami w gminie, w ramach akcji „Dla wszystkich dzieci słońce świeci” – organizacja spotkań integracyjnych,

- organizacja Regionalnego Halowego Turnieju Piłki Nożnej Olimpiad Specjalnych,

- warsztaty artystyczne poświęcone ceramice z udziałem studentów wrocławskiej ASP i Kaliskiego Wydziału Pedagogiczno-Artystycznego,

- 2-krotne zdobycie nagrody w konkursach organizowanych przez Samorząd Województwa Wielkopolskiego (VI i VIII edycji) za projekty: „Park podworski
i pałac dla nas i przyszłych pokoleń” oraz „Działania proekologiczne realizowane przez młodzież Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego im. J. Korczaka w Borzęciczkach na rzecz rekonstrukcji otoczenia placówki”,

- organizacja uroczystości przyznania „Orderu Uśmiechu” dla nauczyciela ośrodka – Jerzego Fornalika oraz przyjaciela ośrodka – Riji Marijnissen,

- nawiązanie współpracy i podpisanie umowy (2008 r.) z placówką niemiecką 
Johann-Peter-Hebel-Heim w Mannheim,

- srebrny medal Pawła - ucznia Szkoły Przysposabiającej do Pracy na Europejskich Igrzyskach Olimpiad Specjalnych w Rzymie w 2006 r.

W  dniach 28-31 marca 2011 roku gościliśmy delegację szkoły specjalnej z Sessen w Niemczech. Byli to- przewodniczący zarządu Lebenshilfe Bad Gandersheim- Seesen p. Hans  Ohlsen, dyrektor placówki p. Bernward Steinkraus oraz nauczyciele pracujący z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie.

Nauczyciele z Niemiec mieli okazję uczestniczyć w zajęciach dydaktycznych prowadzonych przez nauczycieli naszego Ośrodka. Ponadto kadra pedagogiczna strony polskiej i niemieckiej wymieniła się  doświadczeniami w pracy z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie, omawiając metody stosowane na terenie naszej szkoły i placówki w Seesen oraz planując realizację wspólnych projektów.

W związku z powyższym  nastąpiło podpisanie Aktu  Wzajemnego Partnerstwa pomiędzy placówką Lebenshilfe Bad Gandersheim w Seesen, a Specjalnym Ośrodkiem  Szkolno- Wychowawczym im. J. Korczaka w Borzęciczkach.

Kolejnymi dyrektorami byli:

mgr Czesław Ziętek (1961 - 67)

mgr Zbigniew Klinkosz(1967 - 91)

mgr Danuta Pietrowska (1991 -2001)

Obecnie od 2001 dyrektorem jest mgr Barbara Zakrzewska

sosw06@vp.pl, adres: Borzęciczki 11, 63 - 720 Koźmin Wlkp. tel.062 7216993
Webmaster: Mirosław Gorzelanny
Last modified: wtorek listopada 27, 2012.